„Z miłości do ojczyzny, z troski o dobro człowieka, z poczucia obowiązku społecznego… niech trwa.”

Ochotnicza Straż Pożarna w Gąskach swoją historię rozpoczyna wiosną 1927 r. i zastępuje samoistną, dezorganizacyjną obronę przeciwogniową. Ze względu na niewystarczające zabiegi i samowolną pomoc przy walce z pożarami, które coraz częściej doskwierały mieszkańcom, zwołano pierwsze zebranie i dokonano pierwszego wyboru władz:
Naczelnikiem został Rybczyński Władysław,
Gospodarz- Miziniak Władysław
Prezes-Skibiński Andrzej
Skarbnik- Świercz Teodor
Sekretarz- Plazura Leon.
Z chwilą powołania OSP zostały ustalone ćwiczenia jako obowiązkowe. Przewidziano także organizowanie zabaw oraz przedstawień, aby tym sposobem pomnożyć dochody w kasie. Wyposażenie straży zapewniały fundusze z dzierżaw ziemi z sołectwa Gąski oraz nagrody z PZU dla jednostek, które pierwsze puściły wodę na miejscu pożaru.
Cały ówczesny sprzęt straży stanowiły: ręczna sikawka obsługiwana przez 12 ludzi, zaprzęg konny, 12 mundurów i hełmy. Dopiero 2 lata później pobudowano murowaną remizę i odkupiono samochód osobowy z sąsiedniej wsi.
Kolejne lata cechują się wzrostem liczby pożarów. Wybuchają one bardzo często. Palą się całe wsie jak Szpital, Gąski, Wonorze. Sprzęt eksploatowany jest bardzo intensywnie.
Ze względu na rozwój OSP pozwala zrealizować różne ambitne zamierzenia jak wymiana samochodu, zakup nowych mundurów. Straż stała się ośrodkiem kulturalnym.
W okresie II Wojny Światowej straż praktycznie nie istnieje. Jednakże okupant organizuje obronę przeciwpożarową. Zarząd tworzą okupanci, którzy zarządzają obowiązkowe ćwiczenia pożarowe wśród wszystkich mieszkańców.
Po 1945 r. następuje odbudowa tego, co było gromadzone przez jednostkę przez wiele lat. Zakupiony zostaje samochód, który po kilku latach intensywnej eksploatacji psuje się.
Życie jednostki mimo licznych trudności toczy się naprzód. Rosną zastępy OSP. Przełomowym momentem jest rok 1958, gdy na Walnym gromadzeniu dokonano wyboru nowych władz. W projekcie nowego naczelnika był zakup wozu bojowego, wnosi również propozycję opodatkowania rolników z przeznaczeniem na fundusz kupna samochodu. Od 1960 do 1968 r. OSP jest bez samochodu i w tym czasie do pożaru wyruszano ciągnikiem z przyczepką, który z chwilą alarmu podstawiało kółko rolnicze.
15 sierpnia 1959 r. zostaje zwołane zebranie, na którym dokonano wyboru Komitetu Budowy Remizy.
Na przewodniczącego wybrano Czesława Kubickiego,
Członkami zostali:
- Michał Mazur,
- Sylwester Rzepczyński,
- Władysław Przybylski,
- Jan Wybrański
- Stefan Kaźmierczak.
Pierwsze wykopy wykonali strażacy jeszcze w październiku 1959 r. Dalsza praca skupiała się na zwózce materiałów budowlanych, które wykonywane były w czynie społecznym. Budowa przeciąga się do lat 70-tych. W nawale pracy nie zapomniano o innych sprawach. W szeregi OSP wstąpili nowi członkowie. Większego znaczenia nabrała sprawa prewencji przeciwpożarowej wykonywana poprzez lustracje gospodarstw i nauczanie o przepisach.
1 maja 1972 r. zostaje oddana pierwsza część pomieszczenia przeznaczonego na świetlicę wiejską i 2 garaży strażackich. 14 września 1975 r. w posiadaniu OSP została oddana sala widowiskowa. Wielki trud pracy strażaków świadczył o społecznej i obywatelskiej postawie. Na szczególne uznania zasłużyli: Otremba Jan, Plazura Seweryn, Jezierski Kazimierz, Kmiecikowski Feliks, Lipigórski Stefan, Konieczka Bronisław, Borkowski Piotr oraz Krzemień Zygmunt, Nowak Mieczysław i Wiśniewski Edmund. Nowy obiekt tętnił życiem kulturalnym i towarzyskim.
W roku 1977 przypadła 50-ta rocznica powstania naszej jednostki.
W tym celu został powołany Społeczny Komitet Obchodu 50-lecia. Celem było kupno sztandaru dla jednostki.

W tym czasie Zarząd OSP wniósł pismo do Gminnego Zarządu OSP o przyznanie odznaczeń dla zasłużonych: Borkowski Piotr, Otremba Jan, Kmiecikowski Feliks, Musiał Antoni, Jezierski Kazimierz, Kaszubski Jan, Czeszejko Jan, Mendelewski Kazimierz, Bernaś Ryszard, Lipigórski Sefan, Wolański Franciszek, Ciepliński Bogusław i Dąbrowski Kazimierz.

Prócz tego druh :Ciepliński, Mendelewski, Jezierski, Wolański, Kaszubski- oznaki Wzorowego Strażaka, natomiast medale za wybitną działalność w szeregach OSP otrzymali: Plazura Seweryn, Borkowski Piotr, Skibiński Andrzej-złote medale, Jarski Jan, Otremba Jan, Kmiecikowski Feliks- srebrne medale, brązowe- Musiał Antoni i Augustyn Bolesław.
Następne lata upływały na staraniach o jak najlepsze wyszkolenie, jednostka we współzawodnictwie odnosiła sukcesy i zajmowała miejsca na podium. W 1985 r. w czynie społecznym wybudowana została suszarnia na węże.
Szczególnym wydarzeniem dla jednostki było w sierpniu 1993 r. zakupienie rzeźby patrona strażaków Św. Floriana. Umieszczona została ona na placu przy kościele parafialnym w Gąskach. Przy udziale ks. Proboszcza E. Kuberki i ks. Kanonika ST. Wojciechowskiego została ona poświęcona.
Na uroczystości byli obecni przedstawiciele władz urzędu gminy w Gniewkowie, komendant gminy OSP w Gniewkowie T. Kadów oraz cała brać strażacka z Gąsek i okoliczni mieszkańcy.
W dniu 30.06.2002 r. odbyły się obchody 75-lecia istnienia Ochotniczej Straży Pożarnej w Gąskach.

W jubileuszu uczestniczyli: władze Gminy, poczty sztandarowe z okolicznych jednostek, Zarząd MG ZOSPR Gniewkowo, Przedstawiciel KP PSP Inowrocław, sołtysi Gąsek i Szpitala, Prezes KR Gąski.

Historię naszej jednostki spisała na podstawie kroniki dh KRZEMIEŃ Malwina

Ostatnia interwencja:

Pożar: